Słowem wstępu
Wiele gatunków ryb podejmuje dalsze lub bliższe wędrówki, które są elementem podstawowych zachowań tych gatunków. Jednym z najlepiej znanych przykładów ryb wędrownych jest łosoś atlantycki (Salmo salar) i jesiotr zachodni (Acipenser sturio), które powracając z morza na tarliska w rzekach, często przemierzają tysiące kilometrów. Obok gatunków odbywających długodystansowe migracje, istnieją również gatunki ryb i bezkręgowców, które w poszczególnych fazach cyklu życiowego podejmują krótkoterminowe lub krótkodystansowe migracje z jednej części rzeki do innej. Przepławki, jako obiekty umożliwiające wędrówkę wstępującą (w górę rzeki) oraz wędrówkę zstępującą (w dół rzeki) organizmów wodnych przez przeszkody, nabierają więc coraz większego znaczenia dla odbudowy możliwości swobodnego przemieszczania się w rzece ryb i innych gatunków fauny wodnej. Takie urządzenia są często jedynym rozwiązaniem umożliwiającym organizmom wodnym pokonanie przeszkód w wędrówce w górę lub w dół rzeki. Tym samym, przepławki stają się kluczowym elementem poprawy stanu ekologicznego wód płynących.
Przepławki mogą być konstruowane jako budowle ściśle techniczne lub w sposób imitujący naturę. Kanały obiegowe dla ryb i rampy denne należą do najbliższych naturze rozwiązań, podczas gdy do rozwiązań technicznych należą konwencjonalne przepławki typu komorowego, przepławki szczelinowe, windy i śluzy dla ryb, przepławki dla węgorzy. Podręcznik ten zawiera informacje o wszystkich typach przepławek. Wartością dodaną publikacji jest też zwrócenie szczególnej uwagi na znaczenie kompleksowego monitoringu.